Henri van Lerberghe[]
Henri Van Lerberghe werd geboren te Lichtervelde nabij Torhout (West-Vlaanderen) op 29 januari 1891. Hij overleefde beide Wereldoorlogen en overleed in zijn geboortedorp op 10 april 1966. Hij is bekend als winnaar van de eerste Ronde van Vlaanderen na de Eerste Wereldoorlog in 1919, de derde editie van de wielerklassieker.
Bijnaam[]
Al wat bekend is over Ritten van Lerberghe loopt uiteen van ‘nogal ongeloofwaardig’ tot ‘volstrekt waanzinnig’. Zijn levensverhaal is een onvast bouwsel van werkelijkheid en verdichtsel, van hele en halve leugens, van dichterlijke vrijheden en mythevorming door overenthousiaste wielerhistorici.
Maar zoals dat gaat met de waarheid: die heeft af en toe een zetje nodig. Over de herkomst van zijn bijnaam zijn de bronnen eenduidig: niet zelden kwam Ritten naar de start van een koers, keek in het rond en zei, tegen niemand in het bijzonder en op een opgewekte toon, alsof hij een gunstige weersverwachting doorbriefde: ‘’k Zal gulder allemaal doodrieën.’ (‘Ik ga jullie allemaal doordrijden’). In de meeste gevallen reed hij overigens vooral zichzelf dood, door veel te vroeg aan te vallen en reeds lang vóór de finish uitgeblust ingelopen te worden. Als hij de finish al haalde...
De eerste keer dat Rittens wielerloopbaan voor het eerst iets lijkt te gaan voorstellen, is in het jaar 1913. De Tour de France bestaat in die tijd nog uit twee wedstrijden: een voor de renners zonder ploeg, de ‘onafhankelijken’ en eentje voor renners in ploegverband. De ploegen starten eerst, een kwartier later worden zij gevolgd door de eenzame strijders die alles zelf moeten uitzoeken.
Het duurt tot de vijfde etappe, maar dan gebeurt dan toch het ongelooflijke: het ‘echte’ peloton start kalm, ziet in de 379 kilometer die nog voor hen liggen geen reden om er onmiddellijk als gekken in te vliegen. En dan wordt het complete peloton opeens ingehaald door een ziedende engel, een Vlaming met buitenboordmotor. Ritten van Lerberghe zal die vijfde etappe winnen en daarmee een waarlijk ongelooflijke prestatie leveren.
Eerste Wereldoorlog[]
Bij het uitbreken van de eerste Wereldoorlog treedt Ritte Van Lerberghe toe tot het Belgische leger, maar hierover is voorlopig weinig bekend. Wie kan aanvullen, is welkom!
Na de oorlog[]
Pas in 1919 herneemt het leven zijn normale loop weer en keert in het voorjaar ook de Ronde van Vlaanderen terug op het programma, de derde keer dat de wedstrijd wordt georganiseerd. De ochtend waarop de Ronde wordt gehouden, meldt ook de Doodrijder van Lichtervelde zich aan de start. Ritten is volledig in wieleroutfit, maar heeft geen fiets bij zich. Uiteindelijk leent hij een reservefiets van een andere deelnemer en gaat van start. Vlak vóór het startschot klinkt, herhaalt de Doodrijder zijn befaamde mantra: dood, dood zal hij ze rijden. Hij houdt woord: op een hellend stuk in Ichtegem demarreert hij. De rest van het peloton ziet het glimlachend aan: het is nog 120 kilometer en de wind blaast als een razende over de Vlaamse Ardennen. Ritten zal vanzelf wel weer terugwaaien, dacht men, maar ze zagen hem niet meer terug … Uiteindelijk houdt Ritten veertien minuten van zijn voorsprong over. Nooit zal een voorsprong van een winnaar van de Ronde daarna nog groter zijn.
Bron: Forum Eerste Wereldoorlog
Meer lezen: De Wielersite - Mémoire du Cyclisme - Wikipedia