Marcel Buysse[]
De bevolking van Lotenhulle heeft goede herinneringen overgehouden aan wielrenner Marcel Buysse. Buysse mocht dan wel afkomstig zijn van Wontergem, hij woonde en werkte (o.a. bij smid Isidoor Van Bruane) een tijdje in Lotenhulle en huwde met de Lootse Martha Santens. Reeds voor de Eerste Wereldoorlog leefde de toen nog jonge wielersport in Lotenhulle en men was maar wat blij een groot kampioen in het dorp te hebben.
Marcel Buysse werkte zich vanaf 1908 beetje bij beetje op in het wielerwereldje. Na successen op de ‘velodrooms’ kon hij wielrenner ‘om den brode’ kon worden. Zijn zes ritoverwinningen in de Ronde van Frankrijk in 1913 en zijn zege in de Ronde van Vlaanderen 1914 waren zonder meer de hoogtepunten in zijn carrière. Na de glansprestatie in Frankrijk maakte Buysse overigens een ware triomftocht met een auto doorheen de streek. Zijn terugkeer in Lotenhulle zorgde voor een zelden geziene vreugde.
.jpg){kind=link}
Marcel Buysse 1913-1914) (bron; BNF, Paris)
Buysse was een van de eerste echte grote wielervedetten en wellicht daarom ook dat er over hem heel wat (al dan niet waar gebeurde) verhalen de ronde deden of doen. Zo werd alvast verteld dat hij een echte levensgenieter was. Het zuur verdiende geld ging vlot over de toonbank in een of andere herberg. Sterker nog is het verhaal dat Buysse bij terugkeer na deelname aan Zesdaagsen in de Verenigde Staten (niet ongebruikelijk voor Vlaamse coureurs na de Eerste Wereldoorlog) al zijn geld verspeelde op de roulette van het schip dat hem terug naar huis bracht.
Wielerverslaggever Karel Van Wijnendaele laat in zijn boek ‘Het rijke Vlaamsche Wielerleven’ inderdaad verstaan dat Buysse veel meer uit zijn carrière had kunnen halen. Diezelfde bron beschrijft overigens ook hoe Buysse in de sprint voor de overwinning van de Ronde van Vlaanderen zijn al te ijverige gangmaker Henri Van Lerberghe even aan het truitje trok om een gemaakte afspraak toch maar niet te vergeten.
.jpg){kind=link}
Marcel Buysse poseert voor Frans persagentschap (bron: BNF, Paris)
Bij het begin van de Eerste Wereldoorlog verscheen in enkele kranten dat Buysse gesneuveld was. Dit bleek een kwakkel te zijn. De sportman behoorde wel tot een groepje gijzelaars dat de Duitse bezetter uit het dorp leidde nadat daar een verschrikkelijk bloedbad had plaatsgevonden. Onderweg kon Buysse evenwel ontsnappen en hij keerde naar Lotenhulle terug. Volgens de mondelinge overlevering smokkelde hij tijdens de oorlogsjaren en kon hij als ‘vedette’ wel een en ander verkrijgen van de bezetter. Gezien de strenge Duitse aanpak tijdens de Eerste Wereldoorlog moet dit wellicht gerelativeerd worden.
Na de oorlog verliet hij het platteland en opende hij samen met zijn gezin hotel ‘Contintental’ in de buurt van het Sint-Pietersstation in Gent (waarvoor hij overigens in de sportkolommen van enkele kranten gratis reclame mocht mee maken). Zijn sportieve carrière kon hij geen nieuw leven meer inblazen.
Rond Marcel Buysse bleven de sterke verhalen hangen, wat de cultus rond zijn persoon bevestigt. Zo werd verteld dat Buysse was gestorven tijdens de Tweede Wereldoorlog omdat hij zich kwaad had gemaakt in een ruzie met een groep Duitse soldaten. Misschien was het inderdaad wel ten gevolge van een woedeuitbarsting of een daarmee gepaard gaande hartaanval, maar Buysse stierf begin oktober 1939, nog vooraleer er sprake was van Duitse invallers...
Overlijdensprentje
Meer lezen: De Wielersite - Mémoire du Cyclisme